Bu özellik size üyenin attığı tüm iletileri gösterme olanağı sağlayacaktır . Not sadece size izin verilen bölümlerdeki iletilerini görebilirsiniz
Konular - REALSODATHEBOSS
1
« : 23 Mayıs 2019, 22:39:54 »
Birçok insanın doğduğu, hayal ettiği yaşamlar, ilgileri, fobileri ve davranışları. Bunların arasında geçen sıradan bir hayat. Benim hayatımın bunların yanı sına pek bir farkı yok. Eğer soracak olursan evet, hayatımın klasik olmasını şuan olan hayatımdan daha çok isterdim. Neden biliyor musun? Çünkü insanların korkusundan gösterdiği saygıdan çok sevdiklerinden dolayı gösterdiği saygı bana daha çok samimi geliyor. Neden bu hayatı seçtin diye sorduklarında ise gülüyorum. Henüz bir ergenken kazandığım para bir fabrika işçisinin kazandığı paraya eş değerdi. Bunca yaşamın, insanların hatta hayvanların bile döngüsü neredeyse para ile dengeleniyor, neden bir amele gibi davranıp fabrikada sabahtan akşama kadar parça koşturayım, neden otobüs süreyim? Sistemde olan açıklar yüzünden kazanıyoruz veya kayıp ediyoruz. Sadece bunları bilmek bile seni bir adım öne atar. Yanımda büyüyen kuzenim beni babası gibi görüyor. Bundan memnunum, şikayet edemem. Annemin gösterdiği ilgiyi ben ona gösteriyordum, küçük yaşlarımda yaşadığım sorunları onun çekmemesi için çabaladım. Cebine ekstra yirmi kağıt koyduğumda onun gülmesi benim tüm sorunlarımın geçmesini sağlıyor. Babalık duygusunu tam anlamı ile katmamış olsam bile birilerini mutlu etmek, istediklerinin yolunda onlara yardım etmek bile yeterli olabiliyor. Ekip arasında geçen sohbetler, işler, rahatlık. Rüyada yaşamak zor değil senin avuçlarının içerisinde. Bir bok yapsan bile güvenebileceğin, seni sırtlayacak bir ailen olması olağanüstü bir şey. Doğrusunu söylemek gerekirse Amerikalıların televizyonlarında çıkan yapmacık motosiklet çetesi dizilerinde olan hayatı yaşamak görüldüğü kadar kolay değil. Bu işin içinde olan bilir, evinizin önüne çıktığınızda hanginiz sağını solunu kontrol eder, ölüm korkusu ile dolaşır. Bunu bilemezsin fakat rahat, standart aile kapasitesinde olanlar bu korkuyu yaşamaz. Yaşasa bile kokusu çıkar, misafirlerine konuşur. Korkak olan insanların polisi olmak zor. Bazı şeyler kaba kuvvet ile halledilse bile insan elbet korkuyor. Sokakta konuşamayan, korkak, çekingen insanları savunmak Robin Hood'luğu aşıyor. Kısaca kendin ol. Pişman olacağın şeylerde bulunma. Ben bulundum ve cezasını çekiyorum. O zaman şundan bahsedeyim. Neden bu sikik şehirdeyim? Oklahoma'da olan tutuklamaların ardından gerçekleşen davalardan tek başıma sıyrıldım. Bundan ne memnunum ne değilim. Tek başıma şans eseri kurtuldum. Geride tek bir kişi kaldı, küçük kuzenim. Daha fazla yapabileceğim bir şey yoktu. Santos'u tercih ettim. Şimdi ise burada bulunan insanları tanımaya çalışıyorum.
2
« : 26 Nisan 2019, 18:17:11 »
| ___ | Richard Mikhailov oğlu Christopher Mikhailov, Amerika Kuzey Jersey'de dünyaya geldi, babasının kendisi doğduktan bir hafta sonra içeriye alınması ve ertesi günü bıçaklanması ile Jersey'de annesi ile yaklaşık altı yaşına kadar kaldı. Sonra amcası Andrey ile birlikte Oklahoma'ya amcasının işleri gereği annesi ile taşındılar. Kreş, lise derken hayatı klasik ilerliyordu. Annesi, babasının işleri gibi dahil olmamasını istemesine rağmen klasik aile senaryosu ile birlikte amcası dahilinde yılbaşı gecesinde bir İtalyan'nın ofisine gidip rotasyon yüzünden ettiği kavgada Rus'u öldürmesi ile birlikte hayatını boka attı. Kısa sürmeden babasının günlüklerini buldu, günlükleri okuya okuya babasının zamanında gömdüğü paraları, borçluların listesini buldu. O zamanlar ne bok yiyeceğini bilmediğinden günlüğü sakladı. Yirmi beş yaşında ise farklı bir eyalette işlerine devam etti. İşlerin bu denli büyüyeceğinden pek bilgisi olmadığından işlere bir süre devam ettikten sonra Sergey'den duydukları ile biraz rahatlama geldi. "Dostların sana iş yapmasan bile bakar, sen sadece bizimle kal, talimatlara uy." Bu bile Christopher'in rahatlamasına yeterli oldu fakat yeterince değil. Modellik ajansı üzerinde ufak bir şirket girişiminde bulundu. Oklahoma üzerinde sektörü ilerletti fakat tek bir sorun vardı. Bir cinayetin patlak vermesi ile etrafında olan insanlar kayıp oldu. İki üç kişinin kalması bir şeyi ifade etmeyince büyük bir yük alıp Santos'a taşındı. Yirmi altı yaşında ve daha önce liderlik vasfı olmamış bir çocuğun hayatından kesitleri paylaşacağım rol tanıtımına hoş geldin, birde karakterin ağzından bu dediklerimi dinle; ” Ama, ‘Düşmanın acıkmışsa doyur, susamışsa su ver. Bunu yapmakla onu utanca boğarsın.’ Kötülüğe yenilme, kötülüğü iyilikle yen. (Romalılar 12:9-21)
|
_______________________________________________________________________________________________________________________ Birçok insanın doğduğu, hayal ettiği yaşamlar, ilgileri, fobileri ve davranışları. Bunların arasında geçen sıradan bir hayat. Benim hayatımın bunların yanı sına pek bir farkı yok. Eğer soracak olursan evet, hayatımın klasik olmasını şuan olan hayatımdan daha çok isterdim. Neden biliyor musun? Çünkü insanların korkusundan gösterdiği saygıdan çok sevdiklerinden dolayı gösterdiği saygı bana daha çok samimi geliyor. Neden bu hayatı seçtin diye sorduklarında ise gülüyorum. Henüz bir ergenken kazandığım para bir fabrika işçisinin kazandığı paraya eş değerdi. Bunca yaşamın, insanların hatta hayvanların bile döngüsü neredeyse para ile dengeleniyor, neden bir amele gibi davranıp fabrikada sabahtan akşama kadar parça koşturayım, neden otobüs süreyim? Sistemde olan açıklar yüzünden kazanıyoruz veya kayıp ediyoruz. Sadece bunları bilmek bile seni bir adım öne atar. Yanımda büyüyen kuzenim beni babası gibi görüyor. Bundan memnunum, şikayet edemem. Amcamın gösterdiği ilgiyi ben ona gösteriyordum, küçük yaşlarımda yaşadığım sorunları onun çekmemesi için çabaladım. Cebine ekstra yirmi kağıt koyduğumda onun gülmesi benim tüm sorunlarımın geçmesini sağlıyor. Babalık duygusunu tam anlamı ile katmamış olsam bile birilerini mutlu etmek, istediklerinin yolunda onlara yardım etmek bile yeterli olabiliyor. Ekip arasında geçen sohbetler, işler, rahatlık. Rüyada yaşamak zor değil senin avuçlarının içerisinde. Bir bok yapsan bile güvenebileceğin, seni sırtlayacak bir ailen olması olağanüstü bir şey. Doğrusunu söylemek gerekirse Amerikalıların televizyonlarında çıkan yapmacık motosiklet çetesi dizilerinde olan hayatı yaşamak görüldüğü kadar kolay değil. Bu işin içinde olan bilir, evinizin önüne çıktığınızda hanginiz sağını solunu kontrol eder, ölüm korkusu ile dolaşır. Bunu bilemezsin fakat rahat, standart aile kapasitesinde olanlar bu korkuyu yaşamaz. Yaşasa bile kokusu çıkar, misafirlerine konuşur. Korkak olan insanların polisi olmak zor. Bazı şeyler kaba kuvvet ile halledilse bile insan elbet korkuyor. Sokakta konuşamayan, korkak, çekingen insanları savunmak Robin Hood'luğu aşıyor. Kısaca kendin ol. Pişman olacağın şeylerde bulunma. Ben bulundum ve cezasını çekiyorum. O zaman şundan bahsedeyim. Neden bu sikik şehirdeyim? Oklahoma'da olan tutuklamaların ardından gerçekleşen davalardan tek başıma sıyrıldım. Bundan ne memnunum ne değilim. Tek başıma şans eseri kurtuldum. Geride tek bir kişi kaldı, küçük kuzenim. Daha fazla yapabileceğim bir şey yoktu. Santos'u tercih ettim. Şimdi ise burada bulunan insanları tanımaya çalışıyorum.
| |
3
« : 15 Nisan 2019, 16:00:26 »
33 yaşında bir Amerikan-Rus vatandaşı, sıra dışı bir hayata sahip sosyal bir adam.
Evet, insanlar değişebiliyor. Bazıları için bu yeni bir sayfa, bazıları için çıkarlarını değiştirebilmek için kendisini değiştirir. İki seçenek arasında kalmaktansa kendin olmak daha iyidir. Bunu ben söylüyorum çünkü ortada kalabileceğim bir durum yaşamadım, yaşattırmadım ve yaşattırmam. Ne gerekiyorsa onu yaparım.
Bunu ne için mi diyorum, ben kendimi doğduktan sonra değiştirdim. Bir çoğunuzu tahmin edebiliyorum. Anne babanız ile refah bir hayat sürmüş olabilirsiniz veya amcanız, kuzenleriniz diğer akrabalarınız. Bana göre bu klasik hikayelerden. Sıra dışı olmak buradan başlıyor. Hayatım boyunca baba dediğim adamın dayım olması benim hayatımda bir şok olmadı. Annem veya babam olduğunda olabilecekleri çünkü etrafımda gördüm. Klasik gülüşler, klasik hayatlar beni saran bir şey olmadı.
Lise hayatımda ise dayımın diğer yüzüne şahit oldum, görmemem gereken şeyler. Onun üstünde olan dövmelere meftun olmam ayrı bir konuydu. Okuduğum bir sayfa dayıma olan görüşümü tamamen değiştirdi, dövmelerin anlamları, ne işe yaradığı, ne konumda olduğu. Bunları öğrendikten sonra ona karşı olan tavırlarımda çekingenleşmeye başladım. Aynı evde kaldığım adam Rus mafyasında üst kıdemde yer alan birisiydi. Bu beni ürpertmişti. Bunca paranın nereden gelmesi, okul içerisinde öğretmenlerin bana karşı olan tutumu, müdür ile aramda olan samimiyetin gerçek olmadığını anladım. Bunlar sevgiden dolayı değil, korku ve saygıdan dolayı olan bir şey. Bu hayata atılmam erken oldu, dayım bir şeylerin farkına vardığımı anlayınca beni bazı yerlerde yanına almaya insanlar ile tanıştırmaya başladı. Bu hoşuma gidiyordu. Yeni yüzler, yeni çevre, onlardan saygı görüp hürmet gösterilmesi. Henüz lise vakitlerimdeyken asgari ücret ile çalışan adamların aylık olarak kazandıkları parayı ben üç veya dört günde bir dayımdan alıyordum. Bunu fark etmem lisenin sonlarına doğru oldu.
Lise bittikten sonra dayımın evimden ayrılıp başka bir eve yerleştim, üniversite için. İki sene okuduktan sonra hayata atılmayı düşünüyordum. Başka bir eve çıktığımda lisede benimle birlikte takılan Olga'nın ailesi ile tanıştım. O zaman bebek yüzlü, sevecen bir tiptim. O günlerimi hatırlıyorum. Olga'nın ailesinden izin alıp ben kaldığım eve gelmesini sağladım. İkimiz aynı üniversiteye aynı bölüm ile ilgilendiğimizden dolayı aramızda bilgi paslaşması geçeceğini biliyordum. Bu süreçte dayımın arkadaşı ile vakit geçirmeye özen gösterdim. Ara ara elime bir kağıt sıkıştırıp diğer elime yirmi dolar koyup "Walker Sokağında olan kafeye bu notu götür, sakın notu açma Andrey.". Sürekli bir koşturmaca içerisindeydim. Bu koşturmaca sırasında bana engel olan bir şey yoktu. Tanrı karşıma iki kapı koysa bile benim gideceğim yol çevremde olan insanlardan ibaretti.
Bir süre sonra dayım ile görüşmemeye başladım, sokağa çıkmadım. Sebebini bilmiyorum sadece Olga ile evde görüşüp kendimi kitaplara kapatmıştım. Sık sık yemek yapıp kendimi evde tatmin etmeye çalıştım. Bir yıl boyunca okul ile ev arasında yol izledim. Bu süre zarfında dayımdan haber almadım. Bu benim pekte umurumda olmadı. Kendi başımın çaresine bakabiliyordum. Ailemi o sıralarda keşfetmiştim zaten, göçmen olduğumu, dayımın babam olmadığını. Bu işlerden kendimi uzaklaştırdım kısaca. Eğer Andrey Mikhailov'u kısa kesmek gerekirse ben zamanının temiz çocuğuydum. Bu karanlık gemiye ne zaman bindiğimi, nasıl dahil olduğumu bilmiyorum. Bir anda kendimi karanlığın içinde bulup yürüdüm. Tek önem verdiğim şey taşıdığım dövmelerin benim için ve dostlarım için olan gururu, benimle birlikte adım atan kardeşlerim ve değer verdiğim bir iki insan. Dışarıya ne kadar iyi gözükmeye çalışsam bile insanlar tarafından bazı davranışlarım yargılanıyor olsa bile ben Mikhail'in oğlu Andrey. Bu değiştirilmeyecek bir gerçek. Ya sen, hayatında neleri değiştirdin mutlu aile tablonun dışında? Pek bir şeyin değiştini sanmıyorum...
4
« : 24 Mart 2019, 17:21:46 »
24 Haziran 1974,
Matteo Mendoza aracılığı ile birlikte Meksika'nın yazlık bölgesi olan Tulum'da üç dostun bir araya gelmesiyle birlikte ufak bir çeteleşme yapısı yavaş yavaş kendini ortaya sürüyordu. Mendoza'nın çetesi kolay gelişen bir çete değildi. Bu Cosa Nostra benzeri bir şeyde değildi. Burada sadece birbirinin kanını yerde bırakmayacak kardeşlerin sırf para hırsı için birleştiği bir piramit olma yolunda ilerliyordu. Mendoza'nın iki arkadaşı Ricardo ve Christian Mendoza ile sıradan bir gecede bir araya gelip konuştular. Konuşma kısa sürdü, Mendoza'nın amacını diğer iki dostu da farkındaydı ve aynı dava için savaşacak, sokakta kendilerini büyültebilmek için ufak yaşta (10-14 yaş) olan çocukların beynini farklı şeylerle yıkayıp yanlarına çekecek bilgi ve kültüre sahiplerdi. Bu kültür nereden mi geliyor? Onların beyinlerini yıkayanlardan. Kartel yapısı hep böyle ilerlemiştir küçük yaşta içeriye alınırsın, sana aileni arattırmazlar. Mendoza'nın çetesi için bu durum aynısı oldu. Bir iki haftanın sonunda oluşturdukları organizasyon kısa sürede göze çarptı, Tulum için büyük sorunlar çıkaracak bir ekip mi geliyordu yoksa kısa süreli gangster hayalleri kuran bir ekip mi? Bunun cevabı Mendoza'da, sivri zekası ve iki dostu sayesinde kısa bir sürede yaklaşık elli dört temiz çocuğun aklına girip onları evlerinden ayırdı. Peki, aileleri ne mi yaptı? Hiç bir şey yapamadılar, Mendoza'dan çocuklarını almaya kalkan aileler kendilerini petrol varillerinin içinde kendi oğulları veya kızları tarafından ateşe verildi.Mendoza çetesinin büyümesinin ardından tepesinde olan Juvanna Karteli'nin gücünü Tulum içerisinde içten içe yemesiyle birlikte Matteo Mendoza'ya yeşil ışık yandı. Bundan rahatsız olunsa bile Mendoza Tulum'da durup savaşabilirdi. Çünkü Tulum ve çevre eyaletleri tamamen Mendoza ve çetesine aitti. Polislerin içerisinde olan ufak bir hareketlenmeden bile haberi olan çete artık Meksika'nın korkulu rüyası olan Juvanna karteline kafa tutacak duruma gelmişti. Fakat köklü bir organizeye kafa tutmak ne kadar mantıklıydı? Bunun yerine Tulum'u Juvanna Karteline bırakıp Meksika'da olan bağlantılarını değerlendirip Amerika'da LA'de kendi ekibini oluşturdu, Ricardo kanserden ölmüş olabilirdi, fakat hala çetenin iki önemli üyesi yaşıyordu. Christian ile Matteo. Amerika'ya geçmeye hazırlandıkları içeriden sızdırıldı. Ellerinde olan delilleri kullanan Meksika Hükümeti Christian'ı çıkardığı emir ile kendi istihbarat ekipleri ile enselediler. Christian kötü emeller ile birlikte toprağı boyladı. Aslında Christian kendisi teslim olmuştu fakat yetkililer raporları farklı türlü yazınca bunu değerlendirip Christian toprak ile buluştu. Chrisian'ın ölümünden yararlanan Matteo kendi menfaati ile üç oğluyla New Jersey'e taşındılar.
Örgütün asıl kurucusu ve liderinin ölümü sıradan bir istihbarat ile ölü olarak ele geçirildi. Burada istediği sonuçları elde edemedi fakat geriye karteli yönetebileceğine inandığı üç çocuğunu bırakmıştı. Aynı gün içerisinde çocuklarını bir araya getirip kendisine bir şey olacağı halinde yatan paraların, İsviçre'de olan banka hesabının kartını ve şifresini tek bir oğluna verdi. Kartı vermesinden iki saat sonra yapılan operasyonda babaları Santos'da 2010 yılında gaddarca polisler tarafından öldürüldü. Christian ile aynı kaderi paylaşarak. Matteo direnmemişti, fakat oda diğer kartel liderleri gibi sebepsizce çatışmaya katıldığı için öldürüldü.
2010 yılında ise çocukları soruşturmanın kapanmasını beklediler, kısaca sahadan geri çıktılar. Mendoza Karteli yer altı dünyası ve Federal dünya için bitmiş olarak gözükebiliyor idi fakat kartelin diğer organizasyonlardan tek farkı vardı. Çok parası olması. Gereğinden fazla para kaynakları vardı. 2019 yılının başlarında ise üç kardeş tekrardan ortaya çıkmak için para kaynaklarından elde ettikleri kirli kazançları tek bir kasa altında toparlayınca yaklaşık 15 milyon Amerikan Doları parayı temize çıkardılar. Sadece bu temize çıkan paraydı. Kartelin hareketlenmesi ve uyuşturucu üretimlerinin devam etmesi kasayı dolduruyor olsa bile ellerine alabilecekleri bir güçleri yoktu. Bu gücü ve şanı nerede elde edebileceklerdi, Santos'ta.
5
« : 12 Şubat 2019, 20:40:15 »
| | 14 Şubat 1990 Meksika- Jalisco - Guadalajara
Valdez Mendoza - C: Erkek - Y: 28 - D: İngilizce - İspanyolca - A: Maddog - E: Üniversite
Boy: 6 feet, 0.1 inches (1.83) Kilo: 165 lb (75,2) Saç tipi: Düz (saçlarını arkaya atıyor) Saç rengi: Sarı Göz rengi: Ela Ten rengi: Kahverengi
Dini inanç: Hristiyan Kan Grubu: 0 rh- İlişki durumu: Bekar.
Meslek - Yüzbaşı, kara kuvvetleri.
Bağlı olduğu üs - Guadalajara Tümeni
Kıyafet - Bej rengi ceket, siyah t-shirt siyah kot veya siyah pantolon. - Gri hoodie, siyah eşofman ve siyah sneakers - Kahverengi ceket, siyah gömlek, siyah pantolon ve kundura.
|
| | Marine Special Forces - Özel kuvvetler, A timi. - 4782 - [email protected]
Birim ve pozisyon: - -
- Saha görevi devam ediyor, izinde. - Usta nişancı yaması
Regions Under Review - Mexico City - Jalisco - Guanajuato
Meslek bilgileri: - Hizmet başlangıcı:02.04.2009 - Zimmetli silah: Sig Sauer P229 Legion - Kıdem: Yüzbaşı - GSM: -
Yara izleri: - Boyun ve sırt üzerinde tırnak izleri (?) - Sağ omuz mermi yarası (uzun namlulu) - Ayak bileği kesik izi (bıçak)
| | Jalisco- 4J7586112X2CABS - 11.02.2019 |
6
« : 09 Şubat 2019, 16:32:36 »
23 yaşında, zengin, günlük yaşantısında bulunduğu yerlerde kıyafet tarzı, gözleri ve dövmeleri dikkat çekiyor. Triad üyesi.
7
« : 01 Şubat 2019, 21:45:53 »
|
Adı Soyadı: Tiffany McGartland Doğum Yeri: İrlanda/Dublin Doğum Tarihi: 09.10.1992 İnanç: Katolik Eğitim: Psikiyatri Anabilim Dalı, İhtisas Meslek: Uzman Dr. (Psikiyatri Anabilim Dalı) Kurum: All Saints General Hospital Bildiği Diller: İrlandaca, İngilizce, İtalyanca Fiziksel Rahatsızlıklar: Miyop Üyelikler: İrlanda İş Fonu İlişki Durumu: ? |
8
« : 27 Ocak 2019, 00:50:07 »
-Mülk Konumu(resim var ise):-Mülk Fiyatı:130.000
-Detaylı Bilgilendirme:katolik Jefferson kilisesinin karşısında, açık alanı ve bahçesi olan bir ev.
-Özellikleri:Mobilyasız.
-Resim:
9
« : 23 Ocak 2019, 22:40:09 »
| | Kişisel Bilgileri -Doğum Yeri: İtalya/Palermo -Doğum Tarihi: 26.01.1992 -Medeni Hali: Bekar -Dini İnanç: Hristiyan
Aile Bilgileri -Anne: Laura Ronchetti(Ölü) -Baba: Junior Ronchetti (Ölü) -Kardeş: Jimmy Ronchetti
Fiziksel Bilgiler -Boy: 1.81 -Kilo: 69 -Saç tipi, Rengi: Düz / Kahverengi -Göz rengi: Ela
| | - Italia/Palermo - Date of Birth: 26.01.1992 - Education: Hidden - The faith: Christian - Mother: Laura Ronchetti (Ölü) - Father: Junior Ronchetti (Ölü) - Brother: Jimmy Ronchetti - Height: 1.81 centimeters - Weight: 69 kilograms - Hair type, Color: Straight / Brown - Eyes: Hazel |
|
10
« : 20 Ocak 2019, 16:35:15 »
-Mülk Konumları: Palomino Creek
-Mülk Fiyatı: TEKLİF
-Özellikleri: Modern dizilim, günümüze uygun mobilyalar.
-Resim: